St. Francis highschool/ medical mission

Het is alweer een tijdje geleden dat ik geschreven heb, door alle drukte, leuke en bijzondere dingen die je mee maakt vergeet je gewoon te schrijven.
we lopen nu stage op een middelbare school het St. Francis College in Calinan.
dit ligt ongeveer 10 minuten van ons huis af, we gaan hier iedere ochtend heen met een trycicele.
iedere ochtend is er een Flag Ceremonie om 07:15 uur.
Er wordt dan gezongen en gedanst door een aantal leerlingen, daarna gaat iedereen zitten buiten en dan word het volkslied gezongen.
De dag begint voor de leerlingen om 07:15 uur en eindigt om 16:15uur.

De school op de Filippijnen is wel heel anders dan in Nederland. Op de school zitten ongeveer 100 kinderen en er zijn 4 klassen, dit zijn de 1e, 2e, 3e en 4e jaars leerlingen. Op de school word er door alle leerlingen Engels gepraat bij alle lessen. Er zitten geen ramen in het klaslokaal, er zit wel een soort raam in maar dit is meer een open stuk in de muur waar een gaas voor zit voor de beesten. Het is daar dan ook erg warm in een klaslokaal als de zon daar de hele dag op staat te branden.
Ook hebben ze hebben nog een gewoon schoolbord met krijt. De tafels zitten hier ook aan de stoelen vast en ze zitten echt niet lekker. De kinderen dragen ook allemaal schooluniformen.
De jongens lopen in een witte blouse met een lange broek en dichte schoenen, de meiden lopen in een rok tot over de knieën en een net shirtje met korte mouwen, ook zij hebben witte sokken met zwarte schoenen aan.
Van ons word ook verwacht dat we een t-shirt en een broek tot over onze knieën aan hebben.

Alle sport studenten lopen stage op deze school, daarom hebben we ons verdeeld over de klassen, de jongens in 2 groepen en de meiden in 1 groep.
We hebben een Nederlands lesje gegeven waarin we de leerlingen Nederlandse woordjes en zinnen leerde, ook hebben zei ons wat Filipijnse woorden geleerd.
Salamat ( Dankjewel) is het enigste woordje dat ik goed onthoud.
Ook hebben we een presentatie voorbereid over Nederland, dit ging over de typische Nederlandse dingen zoals het eten, de wegen, de bussen en treinen, de Nederlandse feesten zoals sinterklaas en carnaval. Daarna hebben we wat foto's laten zien van hoe wij leven.
Tijdens de presentatie toen ze de foto’s zagen hoorde je ze alleen maar ‘’wauw’’ en ‘’woow’’ roepen. Ze keken hun ogen uit en ze hoopten echt dat ze een keer naar Nederland toe konden komen, zulke dingen zagen ze alleen maar in films zeiden ze.
Dit raakte me echt, voor ons is het leven in een rijtjes huis heel normaal terwijl deze mensen dat hellemaal geweldig vinden, eigenlijk staan wij daar nooit bij stil.
Ook heb ik al een paar keer dansles gegeven op de school, dat vinden de kinderen echt geweldig, en ook ik vind dit super om te doen.


Ook zijn we een lang weekend weggeweest. Vrijdagochtend zijn we vertrokken naar Mati, rond 2 uur kwamen we aan in ons resort The blue Bliss.
Dit was echt een heel mooi resort met een geweldig uitzicht en een mooi zwembad. We hadden ook een luxe kamer met een warme douche!
Toen we gingen slapen bleek het resort toch een beetje tegen te vallen.
Om 11 uur wilde we gaan slapen maar ineens viel de stroom uit, je hebt dan geen airco en voor je het weet is het binnen net zo warm als buiten.
Toen het na een uur nog niet gemaakt was zijn we naar buiten gelopen om iemand te zoeken maar er was helemaal niemand meer te vinden op het resort. Toch maar weer terug naar de kamer gegaan om proberen te slapen en af te wachten tot de dag erna dat de stroom gemaakt zou worden. Toen we weer in bed lagen hoorde ik ineens van alles kraken, We zijn gaan schijnen met de lampen van onze telefoon want licht hadden we niet, er zaten allemaal kakkerlakken in ons huisje.
Weer naar buiten om iemand te zoeken voor een insectenspray.. uiteindelijk hebben we iemand gevonden met een emergency light we schenen de kamer rond en we zagen op veel plekken allemaal kakkerlakken lopen.
Ook liep er onder het bed een hele grote duizendpoot, deze bleek nog gevaarlijk te zijn ook. Als je daardoor wordt gebeten kun je er erg ziek worden. we hebben onze spullen gepakt en zijn op de bedjes bij het zwembad gaan liggen.
Als de zwervers daar kunnen slapen kunnen wij het ook (dachten we)! Nog geen 10 minuten later begon het te regenen en konden we weer op zoek naar een ander plekje.
Onder het afdak leek ons een goed idee.
ik had het matras van het zwembadbedje op een tafel gelegd en de dekens en het kussen van de hotel kamer mee genomen, ik dacht zo kan ik prima slapen...
tot ik er achter kwam dat er vleermuizen boven ons hoofd hingen die steeds maar op en neer bleven vliegen.
Uiteindelijk hebben we de taxi gebeld die ons om 6 uur ’s ochtends op kwam halen om ons naar Davao te brengen. De dagen erna hebben we in het hotel geslapen waar we het weekend daarvoor ook al waren geweest.

De dag na ons avontuur hebben we lekker aan het zwembad gelegen, ’s Avonds hebben we bij de Bonte Koe gegeten ( een Europees restaurant) en daarna vroeg gaan slapen want om 1 uur ’s nachts konden we er weer uit om bij een Nederlands cafe ‘De Boerderij’ voetbal te kijken, wat zeker de moeite waard was!
Ook hebben we bij de Skyline gegeten, Dat is een resort in de bergen waar je een heel mooi uitzicht hebt over Davao.
’s Avonds hebben we nog wat gedronken bij Martina Town Square, dit zijn allemaal verschillende eet- en drink tentjes bij elkaar. .
We zijn ook nog naar het Eden Parc geweest.
We hebben daar op 20 meter hoogte gefietst, getokkeld, in een vlindertuin rondgelopen waar de vlinders ook op je komen zitten, een vogelpark waar je verschillende vogels in een kooi ziet zitten en we hebben met een busje daar in het park rond gereden en dingen bekeken.

De medical mission die we gehad hebben in de bergen vond ik heel indrukwekkend, het is namelijk voor mensen die leven in armoede of in een ramp gebied (bijvoorbeeld getroffen door tyfoon)
we gingen met wat personeel van het ziekenhuis en wij als sportstudenten.
wij hadden: Ballonen, t shirts, pennen en kladblokken meegenomen om uit te delen.
de mensen van het ziekenhuis hadden veel medicijnen bij zich en voedsel.
er kwamen heel erg veel mensen op af.
ik heb samen met Anouk de ballonen uit gedeeld, er vormde een hele lange rij.
op een begeven moment had ik nog maar een ballon en er stonden nog heel veel kinderen, ik moest dus gaan kiezen aan wie ik deze ballon ging geven.
dit vond ik zo zielig dat ik de ballon in de lucht heb gegooid.
heel erg mooi om te zien dat deze kinderen zo'n plezier hebben met een ballon.
hier doe je het echt voor, dat geeft je echt een goed gevoel!!!

toen de mensen merkten dat niet alleen de ballonnen maar ook de T-shirts bijna op waren gingen ze de shirts bij elkaar uit de handen trekken.
er liep zelfs een meisje alleen in een truitje zonder ondergoed, we hebben haar een trui gegeven die haar natuurlijk veel te groot was, maar nu had ze een jurkje, dat is beter als dat ze in haar blote billen loopt.
De mensen hadden bijna allemaal geen schoenen en heel weinig kleding aan, de kleding die ze aan hadden waren hellemaal kapot en vies.
Het gaf me echt en goed gevoel om zoiets voor deze mensen te doen.